Opinie 19 oktober 2010

Over de Europese 'green paper': Ik beken!

Voor je een mening geeft, is het altijd wel goed om duidelijk te maken vanuit welke achtergrond je dat doet. Daarom moet ik eerst wat bekentenissen afleggen:

Ik heb gewerkt voor het NIVRA. Sterker nog, zoals elders beschreven, ik heb met extreem veel plezier voor het NIVRA gewerkt. Ik heb óók voor de AFM gewerkt, waar ik mocht meewerken aan de Wta. 

Zo, dat is er uit. Nog maar een dan.

Ik ben bijzonder enthousiast over Ruud Dekkers. Ook dat heb ik overigens al eerder verteld. 

Nou, ik begin lekker op gang te komen, het valt me best mee u dit allemaal te bekennen. Ik probeer er nog één.

Ik heb voor een big four-kantoor gewerkt. Coopers & Lybrand, het huidige PwC. Ik heb daar nog niet eerder een blog mee gevuld, maar ja, het is waar: dat vond ik óók al een prachtige tijd, en ik heb aan PwC óók al uitstekende herinneringen. Ik vond het een topkantoor, en dat vind ik nog steeds. 

Ik merk dat het goed werkt zo. Beginnen met een makkelijke bekentenis van wat al bekend was, en zo opbouwen, tot je bij de moeilijkste bekentenis komt. Nou, bij deze dan:

Ik ben een conservatieve kapitalist in mijn denken. Ik geloof in de werking van de markt. Dat was misschien al duidelijk uit mijn samenvatting van de al lang lopende discussie over de vermeende weeffout in het beroep. Een samenvatting overigens die eindigde met suggesties voor oplossingen die wel werken. 

Zo. Nu weet u waarom u niets van wat ik hierna zeg serieus zou moeten nemen. Enerzijds heb ik, binnen of buiten het accountantsberoep, geen enkele status die u wel dwingt me serieus te nemen, en anderzijds is wat ik beweer gekleurd door vrijwel exact zeventien jaar ervaring in het openbaar beroep, vooral bij een big four-kantoor, bij de toezichthouder en bij de beroepsorganisatie, en ik ben nog een conservatieve kapitalist ook. 

Maar ik beweer het toch maar even. De EC kan fijn discussiëren over de auditmarkt, maar haar green paper deugt niet. Niet omdat men maar weer eens over onafhankelijkheid en verwachtingskloven begint, terwijl het enige aan te pakken probleem 'kwaliteit' heet. Wel omdat de discussie simpelweg veel te vroeg komt. De EC moet geduld hebben. 

Dat de voorzitter meent dat het rapport een schot hagel is, en dat eerst de discussie gevoerd moet worden over de vraag wat nu goed en fout is gegaan, zal hem wel op hoon komen te staan, maar dat neemt niet weg dat het gewoon klopt. Dat beursfondsen niet blij zijn met het green paper van de EC, er zal vast vanalles op aan te merken zijn,  maar ze hebben wel gewoon gelijk. 

Maar de kern van mijn bezwaar heb ik nog nergens gelezen, dus dat schrijf ik zelf maar: 

In 2006 werd de SAD aangenomen. Deze diende in juni 2008 in nationale wetgeving te zijn verwerkt, maar was door meer dan de helft van alle lidstaten op die datum nog niet volledig geïmplementeerd. Pas na implementatie van de SAD in nationale wetgeving kwamen de audittoezichthouders in beweging. 

Kijk naar de situatie in Nederland: de AFM heeft jaren nodig gehad om vergunningen te verlenen en een beetje op stoom te komen met het toezicht. Pas zeer recent kwam een eerste publicatie over bevindingen uit het toezicht, maar we hebben nog geen maatregelen gezien. 

Hoe kan iemand, die accountantstoezicht ook maar een beetje begrijpt, denken dat het dan nu al weer tijd is om alles om te gooien? Juist de EC zelf, die de SAD bedacht heeft, zou moeten snappen dat haar green paper simpelweg enkele jaren te vroeg komt. 

Laat éérst de vrije markt, met op kwaliteit gericht toezicht haar werk doen, en pas als dat blijkt te falen, is er tijd voor bespiegelingen over onafhankelijkheid (wat een non-discussie is, meen ik) of verwachtingskloven (wat sowieso verboden zou moeten worden).