Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

De Belastingdienst stemt op 1 juni 2006 in met een vaststellingsovereenkomst van een belastingplichtige en zijn echtgenote in het kader van een voorlopige schuldsaneringsregeling. De belastingschuld zal definitief worden kwijtgescholden als niet vóór 20 mei 2009 aan het licht komt dat de belastingplichtige vermogen heeft verzwegen of de Belastingdienst anderszins heeft benadeeld.

Op 20 mei 2009 stuurt de Ontvanger de man het bericht dat hij bij het sluiten van de overeenkomst al de uiteindelijk belanghebbende (UBO) van twee buitenlandse rechtspersonen was. Hij heeft zich dus niet aan de voorwaarden gehouden.

De Belastingdienst legt een navorderingsaanslag IB/PV 2006 op waarover de belastingplichtige vergeefs procedeert. Uitstel van betaling wordt hem geweigerd, maar de man betaalt niet. Uiteindelijk verrekent de fiscus de aanslag in 2012 met een teruggave.

In oktober 2012 eist de man het bedrag van de teruggave op. Omdat ook dit niet lukt, dient hij een interne klacht in bij de Belastingdienst. De klacht wordt afgewimpeld onder verantwoordelijkheid van een toenmalige directeur van de Belastingdienst, een registeraccountant.

De belastingplichtige dient een klacht tegen de toenmalige directeur in bij de Accountantskamer.

Klacht

De directeur:

• heeft meegewerkt aan dan wel aanleiding gegeven tot verduistering en daardoor schade toegebracht aan de beroepseer van accountants;
• heeft een foute beslissing genomen over de interne klacht;
• geeft leiding aan een organisatie die acties onderneemt, waartegen geen beroep open staat;
• heeft verrekening van de bedragen toegestaan;
• heeft onzorgvuldig gehandeld door - in tegenstelling tot de Ontvanger - het bezwaar van de klager niet weer te geven in de beslissing.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

De klager heeft zijn klacht onvoldoende onderbouwd, mede gezien het verweer van de oud-directeur, die onder meer heeft aangevoerd dat:

• de verduistering een verrekening was waartoe de Ontvanger gerechtigd was;
• de afgesproken definitieve kwijtschelding niet is doorgegaan omdat de klager zich niet heeft gehouden aan de voorwaarden;
• ook de Ontvanger heeft gezegd dat de man naar de civiele rechter moet stappen om het uitblijven van de kwijtschelding aan te vechten.

Verder heeft de klager niet aannemelijk gemaakt dat een juiste afwikkeling van interne klachten bij de Belastingdienst niet is gewaarborgd.

Maatregel

Geen.