Opinie 19 oktober 2015

Waarom laat ik mij niet luidruchtig horen?

De accountancy stond de afgelopen weken weer in de schijnwerpers. Er waren negatieve berichten, maar zeker ook positieve. Ik gaf en geef er echter geen inhoudelijk commentaar op.

In de reeks negatieve berichten viel uiteraard de tuchtklacht jegens ondergetekende, maar ook de publiciteit aangaande de poging tot accountantsroulatie van Deloitte, waarbij ook EY negatief in het daglicht kwam te staan.

En dan was er nog het nieuws over een al wat oudere affaire, waarbij het draait om een fiscale constructie met plezierjachten. Met ook hier betrokkenheid van de twee eerder genoemde kantoren.

Ook werd aangekondigd dat de VEB voornemens is een tuchtklacht in te dienen tegen de KPMG-accountant die het ten onder gegane Imtech controleerde en - al dan niet terecht - van een goedkeurende verklaring voorzag.

Positief was vooral het AFM-rapport over de opzet van een deel van de 53 maatregelen waarover de werkgroep 'In het publiek belang' zich vorig jaar bekreunde. Een rapport waarin de wederopstanding van KPMG wordt geduid.

Positief is ook dat er binnen de sector een lijn is gevonden om de maatregelen te vertalen naar het niet-oob-segment.

Ik kreeg de afgelopen weken diverse verzoeken van de pers om op voorgaande te reflecteren. U hoorde mij echter niet.

Heb ik plots geen mening meer? Vind ik dan niets van die negatieve én positieve berichten? Waarom laat ik mij niet meer luidruchtig horen?

Het antwoord is simpel: als lid van de Monitoring Commissie Accountancy past het niet om mijn persoonlijke mening over voornoemde zaken op dit moment en in openbaarheid te laten horen.

Bovendien is het niet nodig. De casus accountantsroulatie (Deloitte/EY) is in met name De Telegraaf en in een drieluik door Jan Willem Wits uiteengerafeld en geduid. Laatstgenoemde levert - in niet mis te verstane bewoordingen - ons genoeg stof ter overdenking en discussie.

En wat te denken van Gerben Everts van de AFM, die in al even duidelijke bewoordingen heeft gesproken. Niet alleen over de accountantsroulatie bij Deloitte ('Verwikkelingen bij Deloitte verdienen geen schoonheidsprijs'), maar ook over het 'kat-en-muis'-spel aangaande fiscale constructies.

Over het positieve nieuws schreef de pers uitgebreid en over het algemeen lovend. De kantoren hadden hun al even positieve reflecties. Al met al zonde om dat feestje te verstoren.

De NBA reageerde eveneens uitgelaten - 'We zijn op de goede weg' - en strooide met complimenten. Althans, voor zover het gaat om het positieve AFM-nieuws.

Voor de rest was er vooral stilzwijgen aan de kant van de NBA. Dat is jammer. Vooral als het gaat om onderwerpen zoals accountantsroulatie en gedoe over fiscale constructies mag de NBA zich ook best inhoudelijk (de nieuwe richtlijn voor roulatie door accountantskantoren valt daar niet onder; dat is mosterd na de maaltijd) laten horen. Zoals de nieuwe voorzitter ook heeft beloofd in zijn eerste bijdrage op Accountant TV.

In de accountancy gaat het immers om de balans.