Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Begin 2012 worden een bouwbedrijf en drie gelieerde vennootschappen failliet verklaard. Er wordt een curator benoemd. Namens één van de crediteuren van het bouwbedrijf stuurt een registeraccountant uit Best een e-mail naar onder anderen de curator. "Waarom er sprake is van een faillissement is ons niet duidelijk en we hebben heel veel vragen." Op basis van de beschikbare informatie en de goedkeurende accountantsverklaring van een ander accountantskantoor zou een faillissement volgens de reclamerende accountant niet nodig zijn.

De accountant vraagt de curator om informatie. Die zegt dat hij moet wachten tot de curator klaar is met zijn onderzoek. Na enig aandringen zegt de curator dat het faillissement is aangevraagd omdat het bouwbedrijf is opgehouden met betalen.

De accountant blijft de curator op de huid zitten. Hij dreigt met een tuchtklacht en schrijft in een mail aan andere concurrente crediteuren onder meer: “…wij zijn op zijn zachtst gezegd niet tevreden met de manier waarop hij de belangen van U, de concurrente crediteuren, tot op heden heeft behartigd. Hij is zeer onzorgvuldig te werk gegaan ..."  De accountant zal proberen zelf de curator te vervangen. De accountant voegt er aan toe dat hij accountant in business is en directeur van een accountantskantoor dat geen accountants-, beoordelings- of samenstelverklaringen afgeeft. "De titel Registeraccountant moet U zien als een deskundigheidsaanduiding ..."

De accountant vraagt de rechter-commissaris om hem te benoemen tot curator. "Wij (…) kunnen onderbouwen dat in dit faillissement veel te veel uren door de curator zijn besteed, hetgeen bij zorgvuldig handelen eenvoudig voorkomen had kunnen worden." De accountant doet daarna nog uitspraken over de curator in de media. Hij laat de advocaat van de curator desgevraagd weten dat hij nog steeds vindt dat de curator "onvoorstelbaar onzorgvuldig heeft gehandeld en absoluut niet het belang van de concurrente crediteuren heeft gediend".

De curator en zijn advocaat hebben geen begrip voor de emoties van de professionele dienstverlener die zich opwerpt als belangenbehartiger van crediteuren. De curator en zijn advocaat dreigen met een tuchtklacht.

De accountant verzoekt de rechter-commissaris (opnieuw) om de curator te vervangen en hem te benoemen tot medecurator. Als dit verzoek wordt afgewezen, vraagt hij de rechtbank om de rechter-commissaris te ontslaan. Ook dit verzoek loopt op niets uit.

De curator dient een klacht in bij de Accountantskamer, die de klacht gegrond verklaart en een berisping oplegt. De accountant gaat in hoger beroep.

Beroepsgronden

De Accountantskamer heeft ten onrechte gezegd dat:

1. de accountant onzorgvuldig heeft gecommuniceerd;
2. zijn uitlatingen onjuist waren;
3. hij geen deugdelijke grondslag had voor zijn uitlatingen; de Accountantskamer had de curator moeten opdragen de nodige stukken te overleggen, zodat de juistheid van zijn uitlatingen kon worden vastgesteld.

Oordeel

Het beroep is ongegrond.

Ad 1

Een klager hoeft – bijzondere omstandigheden daargelaten - zijn stellingen niet met stukken te onderbouwen. Het stond de curator vrij vooral te klagen over de manier waarop de accountant heeft gecommuniceerd en de klacht niet nader te onderbouwen voor wat betreft de onjuistheid van de uitlatingen. De Accountantskamer hoefde de juistheid van de uitlatingen ook niet te onderzoeken en mocht dit klachtonderdeel bij gebrek aan onderbouwing ongegrond verklaren.

Ad 2 en 3

De accountant heeft in hoger beroep weliswaar allerlei stukken aangedragen om zijn uitlatingen te onderbouwen. Maar het college vindt dat hij te snel, zonder deugdelijke onderbouwing, de conclusie heeft getrokken en verspreid dat het faillissement niet deugde en dat de curator daartegen moest optreden.

Aan de overgelegde stukken kon hij hooguit (een begin van) een vermoeden ontlenen voor zijn stelling dat:

• de jaarstukken van het bouwbedrijf over 2010 niet voldeden aan het inzichtvereiste;
  het bouwbedrijf informatie had achtergehouden;
• de waarde van het perceel grond van Veldhoven Habraken bv in de jaarstukken over 2010 op een te hoog bedrag was vastgesteld;
• schuldeisers van het bouwbedrijf en de aan dit bedrijf gelieerde ondernemingen waren misleid door die ondernemingen.

Uit de overgelegde stukken en de rest van het verweer kun je niet de vergaande conclusie trekken dat de curator onzorgvuldig zou hebben gehandeld. Er bestond al helemaal geen grond voor uitlatingen als “dat de curator tot op heden onvoorstelbaar onzorgvuldig heeft gehandeld en absoluut niet het belang van de concurrente crediteuren heeft gediend”.

Volgens het college verliest de accountant uit het oog dat:

• de curator een specifieke wettelijke taak heeft bij de afwikkeling van het faillissement;
• van de curator niet kan worden gevergd dat hij in alle gevallen al binnen enkele maanden na aanvang van het faillissement inzicht heeft in de exacte oorzaken van het faillissement en de precieze rol van directie en aandeelhouders daarin.

Net als de Accountantskamer vindt het college dat:

• er onvoldoende reden was om te spreken van onzorgvuldig handelen van de curator;
• de gebruikte bewoordingen suggestief en ongefundeerd zijn;
• de accountant daarom in strijd heeft gehandeld met de fundamentele beginselen van deskundigheid en zorgvuldigheid en van professioneel gedrag.

Maatregel

Berisping.

De accountant heeft het accountantsberoep in diskrediet gebracht. Het college vindt het “zorgwekkend” dat de accountant de ernst van zijn handelen nog steeds niet lijkt in te zien.