Opinie

'Schakel meer mbo’ers in'

Stagflatie, recessie, kredietcrisis - sombere geluiden uit alle hoeken van de economie. Het zal echter nog wel even duren voordat de gemiddelde accountant zich echt zorgen gaat maken. De nog altijd krappe arbeidsmarkt lijkt hier het bewijs van.

Al eerder is hier bericht over de capriolen van accountantskantoren in hun talentenjacht. Dat ging allemaal over de instroom van mensen. Zelden horen we echter iets over de uitstroom. Acquisitie van nieuwe klanten is veel sexier dan het behouden van een bestaande klant. Dat geldt klaarblijkelijk ook voor werknemers ...

Enige tijd geleden publiceerde het weekblad the Economist een artikel over talent management bij de big four-kantoren. Journalist Andrew Palmer sprak met de wereldwijde human resources-directeuren van de grote vier en kwam een paar interessante zaken te weten.

Zo is het personeelsverloop historisch gezien met vijftien tot twintig procent redelijk hoog. Volgens het artikel schat men bij Deloitte dat elke procent reductie in verloop een kostenbesparing van $ 400 tot 500 miljoen met zich mee brengt. Dat lijkt een aardig bedrag. Ik kan me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat de centen die aan werving worden besteed, waarschijnlijk effectiever besteed kunnen worden aan het binnen houden van personeel.

Dat is makkelijk gezegd, maar een dergelijke doelstelling staat natuurlijk haaks op het up-or-out-beleid dat toch nog steeds heerst. Hetzelfde Deloitte schat het ideale personeelsverloop dan ook op tien tot twaalf procent. Een simpele rekensom leert ons dat er nog altijd ruimte is voor minimaal $ 1,5 miljard besparing (drie procenten à vijfhonderd miljoen dollar)!

Het grote zwaktepunt lijkt te zijn dat veel werknemers na relatief korte tijd de organisatie alweer verlaten. Voordat men goed en wel in staat is geweest om de kwaliteiten van de werknemer te beoordelen, pakken deze de biezen om de duurbetaalde opleiding ergens anders te gelde te maken. Jammer voor het accountantskantoor dat weer van voren af aan kan beginnen. Vervelend voor de klant die weer met een ander team geconfronteerd wordt. En de ex-werknemer, tsja, onderzoek lijkt uit te wijzen dat veel leavers toch eigenlijk liever wat langer waren gebleven.

Deze situatie lijkt verre van ideaal, want het gevolg is natuurlijk krapte op de arbeidsmarkt en kunstmatig hoge tarieven (al was het alleen maar om de $ 400 tot $ 500 miljoen per procent terug te verdienen).

Misschien moeten we wel tot de conclusie komen dat het organisatiemodel van de big four enigszins achterhaald is. Journalist Palmer stelt in zijn artikel dat het voor de ontwikkeling van werknemers een goed model is, omdat een werknemer in de partnerstructuur veel kan leren van de top, die immers heel breed is.

Maar diezelfde brede top zorgt er natuurlijk tegelijkertijd voor dat grote organisaties lastig tot één geoliede machine zijn te smeden (zie alleen al de discussie over het opereren onder één wereldwijde merknaam).

Misschien moeten we toch eens van de gebaande paden afwijken en het personeelsbeleid fundamenteel anders insteken. Volgens mij zouden veel kantoren goed geholpen zijn met een aantal kundige mbo'ers die gewoon graag in een leuke organisatie willen werken, zonder direct de ambitie te hebben om partner te worden. Zo zou je in elke laag van de organisatie een stabiele basis van werknemers moeten hebben die, naar ieders tevredenheid, een goeie job doet en bijdraagt aan het succes van de organisatie.

Dit vereist wel een cultuuromslag bij partners en medewerkers, maar scheelt een hoop verloop en levert klaarblijkelijk enorme besparingen op - en wie weet zelfs wel lagere tarieven.

Natuurlijk zullen er altijd klanten zijn die zo tevreden zijn met hun accountant dat ze het personeel graag overnemen. Dat kunnen en mogen we natuurlijk niet tegenhouden. Dat jaagt de accountant en zijn klanten wel weer op kosten, dus een vergoeding lijkt me in dat geval meer dan gerechtvaardigd.

Ik ken het Bosman-arrest uit de voetballerij niet goed maar, wellicht kan er binnen de kaders van het arbeidsrecht een leuke transfermarkt voor accountants worden opgezet. De vergoedingen die nu voor werving en selectie worden opgestreken, zouden gaan dan naar de partij gaan die zijn asset ziet verdwijnen. Vraag en aanbod zullen bepalen hoeveel de marktwaarde van de spelers is (en daar kunnen we dan gelijk een mooie IFRS-discussie aan koppelen).

Lijkt mij een mooie oplossing. Zolang we zorgen dat 'Alvez' in de accountantsmarkt zijn handtekening maar onder één contract tegelijk zet, zie ik geen problemen.

Wat vindt u van deze opinie?

Reageer Spelregels debat

Joris Joppe is registeraccountant en managing director bij Visionplanner.

Gerelateerd

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.